TÜKENDİ NAKD-İ ÖMRÜM

                                   Rıf’at

Tükendi nakd-i ömrüm dilde sermâyem bir âh kaldı

Ne vasl-ı ârızı dilden ne yarenden nigâh kaldı

Derûnum derdini Lokmana gösterdim dedi ey vah

Bu derdin def’ine çâre hakiki bir ilah kaldı

Kara günlerde mi halk eylemiştir kim beni Mevlam

Tutuldu şems-i bahtım gonca güllerim siyah kaldı

Perîşan halıma hiç kimselerden olmadı imdad

Benim arzetmediğim şah veziri pâdişah kaldı

Bu Rıf’at varını yâran uğruna eyledi yağma

Elinde sâde bir keşkür başında bir külâh kaldı