AĞARMIŞ SAÇLARIN

                                   Şair Eşref

Ağarmış saçların bir dağbaşında kare dönmüştür

O dağın dâmeninde gözlerim enhâre dönmüştür

Bütün mûy-i siyahım bembeyaz ezhâre dönmüştür

Tenimde cevher-i can çekilmez bâre dönmüştür

Cihâne geldiğim günden beri pek çok cefâ gördüm

Ezildim bâr-ı gam altında bin türlü ezâ gördüm

Değil bîgânelerden  âşinâlardan belâ gördüm

Vücûdum âlem-i  sıhhatte bir bîmâre dönmüştür

Sen ister boynuna ip tak birer gevherli kordon tak

Bu dünyada nasîbin en nihâyet bir avuç toprak

Bekâsı yok bu dehrin dîde-i in’am ile bir bak

Nice ma’mûre-i âlem harâbe zare dönmüştür

Duyan yok söyleme başında bin türlü belâ olsa

Sakın her şahsa açma hatta bu bir pârsa olsa

Sokar akrep gibi fırsat bulunca akraban olsa

Bütün ebnâ-i âlem zehirli bir mâre dönmüştür

Muvakkattir eğer hükmeylesen dünyâya sertâser  

Çıkar âhir elinden bin yerinden bağlasan çember

Cihâna sığmamışken bir mezâra sığdı İskender

Varıp baksan o da şimdi yıkık bir gâre dönmüştür

Cehâlet âdemi mahrum eder herbir saâdetten

Cehâlettir cihanda varsa bir eşnâ esaretten

Uzağa gitme Eşref  bu yakınlarda cehâletten

Koca bir milletin ikbâli kör  idbâre dönmüştür