BENİ CANDAN USANDIRDI

                                   Fuzûlî

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı

Felekler yandı âhımdan muradım şem’i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânan devâ-yı derd eder ihsan

Niçün kılmaz bana derman beni bimâr sanmaz mı

Gamım pinhan tutardım ben dediler yâre kıl rûşen

Desem ol bivefa bilmem inanır mı inanmaz mı

Şeb-i hicran yanar canım döker kan çeşm-i giryânım

Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

Gül-i ruhsârına karşı gözümden kanlı akar su

Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Degildim ben  sana mâ’il sen ettin aklımı zâ’il

Bana ta’n eyleyen gafil seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind ü şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır

Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı